Medycyna paliatywna jest jednym z rodzajów medycyny prowadzonej w konwencjonalny sposób. Jej idea powstała w latach 60, a pierwsze hospicjum powstało w 1967 roku w Londynie. Zadaniem tej medycyny jest opieka nad nieuleczalnie chorymi ludźmi.
Czym jest medycyna paliatywna?
Słowo paliatywny pochodzi z języka łacińskiego i tłumaczone jest jako płaszcz. Opieka ta oznacza otulanie przewlekle chorego „płaszczem”. Jej główną funkcją jest takie postępowanie, aby przedłużyć lub polepszyć podstawowe funkcjonowanie pacjenta. Drugim czynnikiem jest niesienie ulgi w bólu oraz odpowiednia opieka w czasie umierania schorowanego. Świadczenia takie uwzględniają także pomoc rodzinie chorego w okresie trwania choroby, jak i po jego śmierci. Opieka ta jest prowadzona zespołowo i najczęściej odbywa się w zakładach opiekuńczo leczniczych oraz hospicjach domowych. Polega ona na dbaniu o higienę osobistą i pielęgnowaniu jamy ustnej. Uśmierzaniu bólu związanego z chorobą i czynnościami pielęgnacyjnymi. Prowadzeniem czynności zapobiegającym powstawaniu odleżyn.
Kwalifikacje do objęcia opieką paliatywną
Do centrów leczenia powinny być kierowane osoby ze schodzeniami które ograniczają ich podstawowe funkcjonowanie. Do kryteriów stanowiących o przyjęcie pacjenta należą cierpienia somatyczne, duchowe oraz psychosocjalne.
Do prowadzenia opieki paliatywnej kwalifikują się między innymi osoby z takimi schorzeniami jak:
- zaawansowane choroby nowotworowe,
- niewydolności sercowe, oddechowe, nerkowe,
- niewydolności krążenia,
- choroby z przewlekłym bólem,
- nieuleczalne uszkodzenia mózgu,
- demencje,
- przewlekłe choroby układu limfatycznego.
Cierpienia jakie ponoszą pacjenci związane są z postępowaniem choroby. Ich źródłem mogą być:
- niepowodzenia w prowadzonej terapii i leczeniu,
- utrata samowystarczalności związana z utratą funkcji życiowych,
- strach przed śmiercią,
- poczucie samotności przez izolację społeczną,
- zamartwianie się o losy rodziny związane przykładowo z finansami,
- postępujący i trwały ból.